دفتر خدمات مسافرتی و زیارتی نیایش سیر قزوین

به مناسبت سالروز شهادت دهمین پیشوای شیعیان/


امام علی النقی(ع) دهمین پیشوای شیعیان با درایت و بینش توحیدی به پاسداری از فرهنگ اسلامی پرداخت و با دانش سرشار خویش از مقام امامت در برابر دشمنان خاندان نبوت دفاع کرد و اینگونه امیدبخش و هدایتگر مسلمانان در روزگار ظلم و ستم شد.

امام علی النقی(ع) در 15 ذی الحجه 212 هجری قمری در روستای صریا در نزدیک مدینه چشم به جهان گشود. پدر ایشان امام محمدتقی(ع) پیشوای نهم شیعیان و مادر بزرگوارشان «سمانه مغربیه» از بانوان درست کردار آن روزگار بود. شهادت زودهنگام امام محمد تقی(ع) سبب شد تا آن امام همام فرصت لازم را برای بهره گیری از دریای بیکران علم و دانش پدر پیدا نکند و در هشت سالگی مسوولیت سنگین امامت و هدایت پیروان دین حق را تا 33 سال برعهده بگیرد.

امام علی النقی(ع) برای نشر احکام اسلام، شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربیت شاگردان و اصحاب تلاش و کوشش فراوانی انجام داد. تمامی صفت های نیک در وجود ایشان نقش بسته بود و این امام بزرگوار، نفس زکیه و همتی عالی داشت و مظهر فضلیت های اخلاقی، کمال نفسانی و الگویی شایسته برای حق جویان بود. کنیه آن امام فرزانه «ابوالحسن» و از لقب های ایشان «هادی، نقی، طیب، امین، ناصح، متوکل، فتاح، مرتضی و فقیه» است. امام علی النقی(ع) در زمان حکومت خلیفه های عباسی زندگی می کرد و در این فضای خفقان آور امیدبخش مسلمانان بود، تلاش های فراوان امام(ع) در راه آگاه سازی جامعه سبب شد تا حاکم مدینه در نامه ای دستگاه حکومت عباسی را از این موضوع آگاه سازد،‌ بدین گونه متوکل عباسی به این نتیجه رسید که ممکن است، شهرهای مکه و مدینه به فرمانبرداری از امام دهم شیعیان درآیند، به همین دلیل زمینه ساز هجرت ایشان از مدینه به سامرا، مرکز حکومت شد.

حکومت عباسی، امام هادی(ع) را سال ها در محله عسگر در شهر سامرا زیر نظر گرفت تا بدین شکل مانع از فعالیت های آن بزرگوار در هدایت و رهبری مردم شود، بر این پایه ایشان به همراه فرزند خویش امام حسن عسگری(ع) به «عسگریین» مشهور شدند، زیرا خلیفه های عباسی آن والامقامان را از 233 هجری قمری در این مکان زندانی کردند.

سرانجام امام علی النقی(ع) در سوم رجب 254 هجری قمری به دستور متوکل عباسی به شهادت رسید. پیکر پاک ایشان در شهر سامرا و در همان خانه ای که در آن 20 سال زندانی بود، به خاک سپرده شد.

«حجت الاسلام محسن عرفاتی» مدیر گروه معارف و علوم قرآنی شبکه قرآن و معارف سیما، به مناسبت سالروز شهادت امام علی النقی(ع) در گفت و گو با پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا، شخصیت و ویژگی های منحصر به فرد آن امام والامقام را ممتاز دانست و اظهار داشت: بخشش از ویژگی های شاخص امام(ره) به شمار می رفت و هیچ گاه از این امر دریغ نمی کرد، بنابر روایت های گوناگون، کرامت و فضیلت های بسیاری به پیشوای دهم شیعیان نسبت داده شده است. امام علی النقی(ع) به پاکی و بندگی خدا شهرت داشت و بیشترین ساعت های عمر خود را به عبادت و نیایش می گذراند، از دیگر فضیلت های ایشان می توان به علم، حلم و کرامت اشاره کرد. امام هادی(ع) پیروان خویش را از حسادت، بد زبانی و همنشینی با گمراهان بر حذر می‌داشت و بدین شکل سجایای اخلاقی بسیار ایشان سبب شد تا شیعیان شیفته او شوند و به این دلیل دشمنان آن امام به مدح و ستایش او بپردازند. آن امام همام در علم و عمل، از تمامی مردمان روزگار خویش برتر بود و هیچ خطا، گناه و نسیانی از این مقرب درگاه پروردگار مشاهده نشد، دعای ایشان با استجابت همراه بود و کرامت‌های فراوانی داشت.

این پژوهشگر امور دینی با اشاره به امامت امام هادی(ع) و نقل قول هایی که در این باره وجود دارد، یادآور شد: درباره امامت ایشان، حدیث های فراوانی نقل شده است، پیامبر اسلام(ص) در روایتی، دهمین وصی خویش را علی بن محمد(ع) نام برده و امام نهم(ع) به صراحت از امامت ایشان سخن گفته و در وصیت خود، آشکار و صریح آن امام را جانشین خود خوانده است. امام هادی(ع) پس از شهادت پدر با وجود آنکه 8 سال بیشتر نداشت، مقام امامت را بر عهده گرفت و ویژگی های آن امام همام، دلیلی روشن بر این حقیقت است.

مدیر گروه معارف و علوم قرآنی شبکه قرآن و معارف سیما با اشاره به شرایط اجتماعی و سیاسی زمان امامت امام هادی(ع)، گفت: دوره امامت امام دهم(ع) از حساس ترین روزگار شیعه به شمار می رفت، ویژگی بارز این زمان، ستم و استبداد دستگاه خلافت عباسیان بود. متوکل عباسی از خودکامه‌ ترین خلیفه های عباسی محسوب می شد که حکومت می‌کرد و دشمنی و کینه ویژه‌ای با خاندان پیامبر(ص) داشت. در عهد او، شیعیان به سختی زندگی می کردند و بی حرمتی و ستم های فراوانی بر آنها روا داشته می شد، وی امام هادی(ع) را به سختی زیر نظر داشت، هر چند ایشان در آن زمان پیوسته در زندان نبود اما حکومت به سختی از ایشان مراقبت می‌کرد، زیرا حکومت می خواست با آزار امام(ع) و پیروانش، مکتب تشیع را از پیشرفت باز دارد.

وی در ادامه اظهار داشت: در زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) آزادی نسبی بیشتر بود و این به دلیل وجود داشتن درگیری های بنی امیه و بنی عباس و نبود ثبات در حکومت محسوب می شد. این دو امام بزرگوار جلسه درس داشتند و شاگردان ایشان در علوم و معارف مختلف از محضرشان بهره مند می شدند؛ به طوری که مکتب امام جعفر صادق(ع) به مکتب جعفری مشهور شد اما امام هادی(ع) و امام حسن عسگری(ع) در زمان خود در محاصره شدید و ماموران دولتی مراقب رفت و آمدها آنان بودند.

حجت الاسلام محسن عرفاتی بیان کرد: نشر معارف دینی و دفاع از حقانیت شیعه در آن روزگار، تدبیری خردمندانه لازم داشت و امام هادی(ع) برای دست یافتن به این هدف، فعالیت های خود را در دو بخش ساماندهی کرده بود؛ یکی بهره‌گیری از هر گونه فرصت برای بیان آموزه های راستین دین اسلام محسوب می شد که این فرصت‌ها بیشتر در جلسه های علمی و هنگام پاسخگویی‌ به شبهه‌های مخالفان صورت می پذیرفت و دیگری پشتیبانی معنوی و مادی شیعیان به شمار می رفت که امام(ع) در این بخش فعالیت‌های خویش، نیازهای فکری و معیشتی پیروان خویش را به انجام می رساند و معارف الهی را به آنان آموزش می داد و آگاهی دینی آنها را توانمند می ساخت. آن امام فرزانه با فداکاری و کوشش پیوسته، اسلام را از گزند تحریف و تصحیف مصون نگه داشت و جایگاه والای امامت در آیین اسلام را برای مومنان عصر خود تبیین کند.

مدیر گروه معارف و علوم قرآنی شبکه قرآن و معارف سیما به بهره گیری شیعیان از سخنان و راهنمایی های امام دهم(ع) اشاره کرد و افزود: با توجه به اینکه مدتی ایشان در مدینه و سامرا بود و در زمان خلیفه های مختلفی زندگی کرد، سخت گیری های حکومت نتوانست آن امام را از هدف خویش دور کند، زیرا آنان همواره از مقام امام و رهبری شیعیان ترس داشتند و از دست دادن حکومت برای آنها سخت بود. علاوه بر این، برپایه روایت های رسیده، حکومت آگاه بود که میلاد حضرت مهدی(عج) نزدیک است و می خواست فرعون گونه از تولد منجی عالم جلوگیری کند، به همین دلیل امامان علی النقی(ع) و عسگری(ع) را در منطقه نظامی زندانی کردند.

وی با بیان میراث ارزشمند و آثار برجای مانده از آن امام همام گفت: «زیارت جامعه کبیره» یکی از آثار ارزشمندی است که باید بیش از پیش مورد توجه شیعیان قرار بگیرد. ائمه اطهار(ع) همیشه با تلاش های خویش توجه مسلمان را به معارف دینی جلب کرده اند. این زیارت نامه شناسنامه اهل بیت(ع) و ولایت است و توجه به محتوای مهم آن باید سرلوحه همگان قرار بگیرد و در واقع درس امام شناسی و وظیفه شناسی مردم در برابر امامت است.

این پژوهشگر امور دینی درباره ارتباط آن امام همام و حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) که یکی از یاران و وکلای ایشان بود، بیان داشت: پیشینه مبارزه خاندان آن بزرگوار و شخصیت علمی و جهادی و ارتباط نزدیک وی با امام هادی(ع) سبب شد تا وی در سال های پایانی زندگی خود مورد سخت گیری های حکومت وقت قرار گیرد، از این رو برای ادامه فعالیت های خویش زندگی پنهانی را انتخاب کرد. حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) اعتقاد محکمی به اصل امامت داشت و چنین استنباط می شود که ترس حکومت از این عالم محدث به دلیل زاهد بودن و حدیث گفتن وی نبوده، بلکه برای نشر فرهنگ سیاسی صحیح و تصحیح اصول رهبری در اجتماع اسلامی بوده و چه بسا از طرف امام هادی(ع) برای این کار ماموریت داشته است.

حجت الاسلام محسن عرفاتی در پایان گفت: تمامی روایت هایی که از امام هادی(ع) باقی مانده از نظر عقل و نقل، بی نظیر است، یکی از مشهورترین این روایت ها، زیارت امام هادی(ع) در روز عید غدیر به شمار می رود، این زیارت نامه بسیار مفصل و پرمحتوا محسوب می شود و جنبه تاریخی و روایی در آن قابل توجه است و هم با استدلال و برهان از قرآن مجید و برهان های عالی به برطرف کردن شبهات می پردازد و بیان می کند که پیامبر اکرم(ع) در غدیر به صورت کامل اتمام حجت می کنند و رسالت خود را به انجام رساندند.

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی